Kom niet aan haar kinderen

De meeste pogingen tot doodslag worden gepleegd door mannen. Af en toe schiet er in de zittingszaal een vrouw voorbij die dit strafbare feit op haar geweten heeft. De oorzaken zijn uiteenlopend. Soms is er een ex in het spel of een slecht huwelijk. Vaak heeft het met kinderen te maken.

Janny (50 jaar) staat buiten wanneer ik langs loop om de rechtbank binnen te gaan. Ze heeft de man die haar dochter heeft geslagen, met een mes gestoken. In een wijk ergens in de stad Groningen.

Dan weet u waar het over gaat.

De dochter van Janny komt op nieuwjaarsnacht rond een uur of twee thuis bij haar moeder na een bezoek aan het vreugdevuur. Het ‘gelukkig nieuwjaar’ is nog niet uitgesproken of het gaat al mis.
Ze vertelt haar moeder wat er gebeurd is. Ze heeft woorden gehad met een man omdat ze ruzie maakte met zijn vriendin. De man, ik noem hem Klaas, haalt uit naar haar gezicht. Een klap.

Janny hoort het aan. Ze heeft de hele avond gedronken. Meer dan drie kwart van een fles likeur. Ze is klaar met dit soort lui.
Ze pakt een mes en steekt dat in de zak van haar joggingbroek.

Buiten groepen wat mensen samen. Ze lopen met de opgefokte Janny mee naar het huis waar Klaas zich bevindt. De optocht eindigt met grof bonken op de deur.
Janny, dronken en woest omdat iemand haar kind heeft geslagen roept: “Open doen! Wie aan mijn kinderen komt, komt aan mij!”

De tante van Klaas doet open. Binnen een mum van tijd staan er vijf mensen in de hal. Janny dendert door de woning.
Van alle kanten wordt geroepen: “Kijk uit, ze heeft een mes!”

Nog voor iemand haar goed en wel kan tegenhouden maakt ze steekbewegingen richting Klaas. Een getuige verklaart dat ‘ze zelfs nog een draaiende beweging maakte toen ze het mes doordrukte in de buik van Klaas terwijl hij viel op de glazen tafel in de woonkamer’.
Janny zou ineens een ander mes in de hand hebben, dan het mes waarmee ze eerst dreigend zwaaide, verklaren getuigen.
Met Klaas loopt het gelukkig goed af.

Janny zegt in de zittingszaal dat ze het bloed zag. Dat ze schrok en terug wilde naar huis. Dat ze nog zelfs de politie heeft gebeld en de ambulance. Voor Klaas.
Janny gaat echter niet terug naar huis. Ze wordt voor tien dagen vastgezet.
De zaak komt op de rol en nu zit ze hier. Moeder van zes kinderen. Gescheiden. Schulden. Ze loopt al bij een psycholoog. Janny heeft zorgen. Dit is haar eerste vergrijp en meteen een forse.

Janny is een pittige. Dat hoor je aan haar. Ze wilde niet steken en heeft ook geen steekbewegingen gemaakt. Zegt ze.
Echter, bij en rond de woning van de tante van Klaas zijn meerdere messen gevonden. Had ze soms meerdere messen op zak?

Klaas zegt vanaf de tribune –verrassend-: ”Kan ze niet gewoon een geldboete krijgen? Dat ze -zeg maar- mijn steekwond gewoon betaalt en verder geen straf krijgt?”

De officier zegt dat Janny bewust de keuze heeft gemaakt, bewapend ook nog, stampij te maken bij de woning, dat hier geen sprake kan zijn van noodweer. Ze eist tien dagen celstraf. Die heeft Janny al gezeten dus is dat bij dezen opgelost. Daarbij eist ze een werkstraf van 200 uur, 2 maanden voorwaardelijk en een proeftijd van 2 jaar. Klaas heeft geen schadevergoeding gevorderd.

Ze heeft gehandeld uit woede. Iemand kwam aan haar kind. Dat kun je beter laten. Zo denkt iedere moeder. Dat is geen verrassing.
Het was wel verrassend om te zien dat Janny met Klaas stond te praten buiten de zittingszaal.

Het kan raar lopen in de rechtbank.

Ik wens u een veilige week.
Uitspraak in deze zaak is op 5 juli.