John maakt een vrolijke indruk. Hij huppelt bijna de rechtszaal in, na een vraag aan de bode hoe lang deze zitting ongeveer gaat duren. John heeft het blijkbaar druk. Hem worden drie strafbare feiten verweten: mishandeling, aanranding en huisvredebreuk.
Vanaf 1996 is John met politie en justitie in aanraking geweest. Berovingen, huiselijk geweld(2006), huiselijk geweld bij ex(2009) en huiselijk geweld bij ex (2010). Heeft u even beeld: John heeft zijn jeugd grotendeels doorgebracht in kindertehuizen, internaten en inrichtingen. Bij John thuis was geen structuur. John beaamt dat.
2005: Na moeizame jaren, zet John’s ex een punt achter hun relatie. Dit, omdat John er meerdere relaties op na houdt en hij huiselijk geweld niet schuwt. Zelfs niet nu hij juist dáárvoor in dit jaar een gevangenisstraf heeft uitgezeten. Ze stopt met hem. Definitief.
Hij heeft nog steeds geen structuur in zijn leven en wat hij ook niet heeft is respect voor de moeder van zijn twee kinderen.
April 2011.
John brengt na een logeerweekend de oudste zoon terug en ziet zijn ex in de hal staan. Hij drukt de deur tegen haar aan en loopt naar binnen, zelfs met een betredingsverbod, en begint een gesprek over de opvoeding. Dit gesprek loopt uit de hand want ex en John denken er niet hetzelfde over. Dan grijpt John zijn ex zonder slag of stoot met beide handen bij haar borsten en wipt ze wat omhoog. Zomaar,uit het niets. Zij dult dit niet en stuurt hem uit haar huis. Maar John gaat niet en is dat ook niet van plan. Hij zegt dat ze respect moet verdienen. Ze slaat hem in het gezicht. Daarop grijpt hij haar bij haar haren en draait haar haren zó, dat ze wel moet knielen.
En ze valt. Na de worsteling komt er uiteindelijk een buur die hem uit het huis meeneemt.
“Ik handelde meer uit schrik”, zegt John. “Ze sloeg me op mijn beugel”. Het was zelfverdediging geweest, zegt hij nog. Maar bij de politie trekt hij die verklaring in. Zijn ex kan het nooit van hem winnen dus zijn actie was dom, heel dom. Dat geeft hij toe. Zijn ex verklaart dat ze hem nooit in het gezicht zou slaan want: “dan komt hij helemaal los en kan ik naar het ziekenhuis”. Ze heeft alleen geduwd.
Psychiatrische rapporten laten zien dat John structuur mist, zich niet aan regels houdt, lak heeft aan wat een ander wil of denkt, en een antisociale persoonlijkheidsstoornis heeft met als klap op de vuurpijl ADHD en een narcistische problematiek. Hij heeft voortdurend aandacht en vooral bewondering van anderen nodig. Krijgt hij dit niet, dan kan hij zijn agressie niet beheersen. Hij tolereert geen ‘nee’ en laat zich niets vertellen, ook niet door autoriteiten. Hij voelt zich niet gebonden aan regels namelijk.
“dat valt eigenlijk wel mee, rechter, heeft u het dossier goed gelezen?”.
Dat heeft de rechter en ook het rapport van de psychiater, waarin staat dat de kans op herhaling matig tot hoog is.
“Mijn ex en ik raakten elkaar nog vaak aan. Dat was vóór die ruzies heel gewoon”, gooit John er nog uit.
John ziet zijn kinderen soms in de weekeinden onder begeleiding van Humanitas (sinds 2010), en dan in het huis van zijn huidige vriendin.
Een eigen woning, werk en hobby’s heeft hij niet maar de reclassering begeleidt hem bij het vinden van een huis.
Hij wil zijn kinderen thuis zien,en een goede vader zijn. De training terugvalpreventie heeft hij inmiddels goed doorlopen. Hij belooft beterschap.
Ook wil hij graag een studie gaan doen. En een goede omgang met zijn ex. Hij wil geen contactverbod want de ruzies zijn heel makkelijk te voorkomen, als HIJ zijn handen maar thuis houdt. John snapt het.
Binnenkort gaat John samen met zijn ex in therapie om er achter te komen hoe ze het beste met elkaar kunnen omgaan in het belang van de kinderen.
En die therapie start met een intake op 5 december aanstaande.
Dat zou een prachtig Sinterklaascadeau voor de kinderen zijn…
De eis : zes maanden gevangenisstraf waarvan drie maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar. Toezicht van de reclassering en aftrek van voorarrest. De verweerder wil juist géén gevangenisstraf vanwege de omgang met de kinderen maar een werkstraf van 60 uren en zes maanden voorwaardelijk als stok achter de deur.
Uitspraak 8 december 2011.
John krijgt een werkstraf van 60 uren en zes maanden voorwaardelijk als stok achter de deur.
