Vermoord, met 22 messteken

Het is druk bezet met bewaking in de rechtbank. Er heerst een gespannen sfeer. Er staat vandaag een moordzaak op de rol.

Uiterst zorgvuldig worden de zitplaatsen toegewezen aan nabestaanden, bezoekers, belangstellenden en pers.

Dan wordt Mark binnengebracht door de parketpolitie. Stilte valt de zittingszaal binnen.
Mark (bijna 30) is een moordenaar.

Hij leert Darinda (20) kennen in een café. Vanaf het begin van hun relatie maakt Mark haar duidelijk dat ze hem nooit moet bedriegen met een ander omdat ‘hij dan een hele rare is’.
De relatie stopt meerdere malen en er wordt herenigd. Mark is bezitterig en jaloers en volgt alles wat Darinda doet. Kijkt haar telefoon na, verbiedt haar op MSN te gaan, verbiedt haar make up op te doen en omgang met vrienden. Hij beperkt haar in alles wat ze doet en wil.

Ruzies en mishandelingen volgen wanneer Mark ontdekt dat Darinda een ‘relatie’ heeft met een man uit Friesland. Deze man ontkent alles. Omdat Darinda wel weet dat ze wordt geslagen bekent ze uiteindelijk. Om er maar vanaf te zijn.
Ze praten na de zoveelste ruzie en wandelen zelfs. Als Darinda echt voor Mark wil gaan, dan kiest ze ook honderd procent voor hem en doet ze exact wat Mark wil. En dat houdt in: de kleding dragen die Mark wil. Geen make up, geen hakken aan en alles melden.

Darinda twijfelt na een aantal dagen. Ze wil toch weg. Nadenken en tot rust komen. Ze mag onmiddellijk van Mark de sleutel inleveren en de helft aan huur overmaken. Dat doet ze.

Ze blijft bij haar zus. Het is de 28e mei 2011.

Via de telefoon laat ze Mark weten meer tijd nodig te hebben voor zichzelf en dat ze wat spullen wil halen die nog in het huis staan. Dat wil ze de eerste juni gaan doen. Familie raadt haar af alleen te gaan maar Darinda voelt zich sterk genoeg.

Hoogkerk, 1 juni 2011. Elf uur in de ochtend.
Mark bereidt zich voor op haar komst door in huis messen te verstoppen. In de salontafel, bij de computer, in zijn jas en op zolder waar hij ook al haar spullen heeft staan. Hij haalt vervolgens de harde schijf uit zijn computer en zet buiten de barbecue aan. Bewerkt de harde schijf met een tang en gooit het ding op de barbecue. Dit om te voorkomen dat er op de schijf iets wordt ontdekt door politie.
Om drie uur zal ze komen. Mark haalt nog even twee gram cocaïne, rookt daarvan één gram en wacht.

Darinda komt. Ze gaat met Mark naar de zolder waar haar spullen staan. Pakt een deken op en ruikt daaraan. Vervolgens knapt er iets bij Mark. De buurvrouw hoort ijselijk gillen en daarna doodse stilte.

Mark steekt Darinda eerst in haar rug, vervolgens in haar buik en in haar gezicht en hals.
Maar liefst 22 keer steekt hij haar.
Haar hart is, zo blijkt uit de schouwing, doorzeefd met steekwonden. Mark hakt er op los, om met de woorden van de officier van justitie te spreken: hij slacht haar af. Hij lokte haar naar de zolder waar ze geen schijn van kans had. Een muis in de val.

Darinda sterft vlak voor haar 21e verjaardag. Mark geeft zichzelf aan op het politiebureau aan de Rademarkt in Groningen. Het NFI onderzoekt hem op drugs en alcohol. Vier weken lang onderzoek in het Pieter Baan Centrum levert niets aan informatie op omdat Mark niet wil meewerken. Hij komt die vier weken amper van zijn kamer af.

Mark is tijdens de zitting niet spraakzaam en bekijkt de drieluiken aan de wand in de zittingszaal.
Zegt: “Tja, dit had nooit mogen gebeuren, dus eh…”… Maakt geen verslagen indruk.

Mark is het slachtoffer hier en vind zichzelf nogal zielig, laat de officier weten. Hij wil niet in details treden over Darinda, want “dan krijgt ze nog een slechte naam ook”. Hij doet er nog een schep bovenop. Is duidelijk nog kwaad op de dode Darinda.

Darinda’s moeder spreekt. Haar recht. Amper drie meter verwijderd van de moordenaar van haar dochter klinkt het oorverdovende, hartverscheurende relaas van een rouwende moeder. Ze belooft zichzelf niets aan te doen maar ze is dood van binnen, snikt ze.
Mark knippert nog niet met zijn ogen.

Achter mij in de zittingszaal hoor ik snikken. Het is de moeder van Mark. Haar zoon nam het leven van een ander.
Het is voor iedereen vechten tegen de tranen tijdens het spreekrecht van Darinda’s moeder.
Voor Mark niet.
Ijzig koud en stil leunt hij op de tafel wanneer de officier een eis van 18 jaar uitspreekt. Voor moord met voorbedachten rade. TBS kan ze niet eisen omdat Mark alle medewerking weigerde in het PBC. Op basis daarvan kan geen rapport worden gemaakt. Mark mag het laatste woord maar zegt niets. Hij wil ook niet bij de uitspraak aanwezig zijn, zegt hij.

Uiterst geordend worden mensen de zittingszaal uitgeleid. Ik sta in de grote hal en kijk aangedaan naar de levens die verwoest zijn. Er staat een groepje familie van Mark en verderop een groepje familie van Darinda.

De moeder van Mark kijkt me verwilderd en vol ongeloof aan, haar tranen niet de baas. Haar zoon is een moordenaar.

De moeder van Darinda leunt tegen haar partner met in haar rechterhand de brieven vol met spreekrecht. Ze houdt ze stevig vast. Dit heeft ze nog. En een dode dochter, dat ook.

De uitspraak volgt over twee weken.

De uitspraak was vandaag conform de eis: 18 jaren. Zonder voorwaarde.
http://groningen.dichtbij.nl/112/18-jaar-doodsteken-vriendin