Reserveren in restaurant, op eigen risico…..
“Hendrik, reserveer jij die fijne wok even? Wat heerlijk om ons 32-jarig huwelijk te vieren. Fijn uit eten”. “Doe ik, lieverd. we hebben een nare tijd achter de rug. Trek je mooiste jurk aan, wij gaan uit”.
Bovenstaande zinnen zijn een door mij verzonnen voorafje van de akelige werkelijkheid hieronder beschreven.
In mei 2011 worden vijf mannen opgepakt in de leeftijd van 19 tot 20 jaar. Woninginbraken in Ten Boer, Groningen, Lellens, Leens, Thezinge, Kolham en in een wok restaurant in Groningen. Ook een autodiefstal staat op hun ‘menu’.
Het zijn gewone jongens om te zien met vier van de vijf een duidelijk doel in hun leven. Uiteindelijk willen ze een goede baan en lekker verdienen. Eén van de jongens werkt als leerling schipper in een wok restaurant. Om bij te verdienen. Dat lukt.
Leest u hoe het in zijn werk gaat.
De man die in de wok werkt (ik noem hem de zeeman), noteert de reserveringen en de telefoonnummers van de gasten met het tijdstip van dineren. Via internet zoeken de andere mannen de bijbehorende adressen op en gaan op Google-Street view na welke woningen daarbij horen. Het moeten natuurlijk wel een beetje vrijstaande woningen zijn. Dan heb je geen last van nieuwsgierige buren.
Dit lukt maandenlang.
Via dakramen komen ze binnen. Sommige bewoners zijn vergeten hun inbraakalarm in te stellen. Bij huizen waar geen raam open staat, wordt er een raam ingegooid. Een maat rijdt dan in de eerste versnelling hard langs dat huis om geluid van glasgerinkel te maskeren.
Over samenwerken gesproken. De zeeman belt zodra de eters van plan zijn af te rekenen. Of zijn partners even willen opschieten. Uitgekookt en geraffineerd.
In diverse woningen ontbreken laptops. Geld. Kluisjes met geld. Een auto verdwijnt van een inrit. Flatscreens, geluidssystemen. Uit een paardenschuur verdwijnen paardendekens, zadels en een schep. Met die schep graven ze een kuil. Daarin doen ze waardevolle spullen. De rest gooien ze in het water. Foto’s en andere ‘rommel’.
Ze verkopen de buit en verdelen het geld. Het maakt hen niet uit van wie de spullen zijn. Boeien. Ook stelen ze de kluis uit het wok restaurant waar de zeeman werkt. Die weet waar hij staat, immers.
Dit werkt gewoon geweldig. Eén verdachte zegt tijdens de zitting dat “ze gewoon niet gepakt konden worden, het stak té goed in elkaar”.
Meer dan 20.000 euro aan spullen is buitgemaakt en verkocht. Vrijwel niets wordt vergoed door fijne verzekeraars die, al bent u 5-sterren verzekerd, het niet uitmaakt om wat voor waardevolle spullen het gaat.
De slachtoffers staan met lege handen, in een leeggeroofd huis.
Achter mij snikt een vrouw. Dat is de vrouw van bovenstaand echtpaar.
Haar vader overleed twee weken voor de inbraak.
Dik 18.000 euro aan erfenis is weg, en kan dus niet worden verdeeld. Drama in het gezin, drama in de familie.
En de verzekering? Die keert nog niet een kwart uit.
Dan hebben we het nog niet over foto’s van vroeger. Babyfoto’s. Het laatste woord van een stervende vader op dvd of videoband.
Laten we het hebben over veiligheid. Over hoe de mensen zich voelen in hun kaalgeplukte huis. Hoe veilig zijn zij?
De officier zegt dat als de knapen gaan zitten, de slachtoffers hun geld niet terugkrijgen wat moet worden terugbetaald. “Ga maar aan het werk!”.
Vier heren krijgen als eis de maximale taakstraf van 240 uur, één krijgt 120 uur. Met aftrek van voorarrest. Twee tot acht maanden voorwaardelijk als toetje.
Hoe veilig vindt u dat?
Uitspraak is op 28 juni.
