Er zitten drie mannen in de zittingszaal. Hun zaak wordt om praktische redenen tegelijkertijd behandeld.
Anders gaat het nog langer duren voor de zaak eindigt in een uitspraak. Aangezien het voorval op 10 mei 2010 al plaats had. Poging tot doodslag in vereniging is het verwijt.
De Groot(’91), Bakker(’90) en Van Buren(’90) wandelen het uitgaansleven uit in Groningen en lopen rond 5 uur in de ochtend richting de Naberpassage.
Van Meekeren doet dat ook met zijn vriendin. Ze zijn ook uit geweest. Hun fietsen staan vlakbij het gemeentehuis. Van Meekerens vriendin wordt lastiggevallen door de drie mannen. Het loopt tussen de drie heren en Van Meekeren hoog op. Er volgt een opstootje. Het groepje gaat weer uiteen.
De vriendin verklaart dat er nog geen minuut zit tussen het opstootje en de hernieuwde aanval van de jongens: De Groot, Bakker en Van Buren. Zij volgen het stelletje en grijpen haar vriend. Slaan hem op de grond en trappen meerdere keren tegen het gezicht en het hoofd. Van Meekeren staat op, bebloed en wel. Hij wordt opnieuw op de grond gegooid en geschopt. Wie heeft dit gedaan?
Beveiligingsbeelden worden op internet geplaatst. Getuigen verklaren dat Van Buren het moet zijn geweest. Schoonmaaksters van het Feithuis hebben ook van alles gezien maar weten niet wie de dader(s) zijn.
Wel zien ze dat het bloed uit het slachtoffer zijn gezicht spoot. Van Meekeren ligt voor dood op de grond.
Het zijn mannen met een grijze en met een groene jas, de één lang, de anderen iets kleiner, luidt het signalement.
De heren vluchten laf. Van Buren stapt om precies 06.34 uur snel in de bus en wordt daar aangehouden door politie.
Hij had om veiligheidsredenen maar even zijn jas aan een andere ‘maat’ gegeven. Die zat onder het bloed. Ook zijn gympen gaan op het bureau uit. Daarop zitten bloedsporen.
DNA wordt bemonsterd en dat komt overeen met dat van het slachtoffer. Van Buren ontkent dat hij heeft geschopt. Hij is per ongeluk door al dat bloed gelopen, is zijn verklaring.
Bakker en De Groot worden pas in september 2010 opgepakt. Zij melden zich niet even keurig zelf, is het verwijt van de officier van justitie. Bakker herinnert zich niets meer door de enorme hoeveelheid drank. Wat de exacte rol van De Groot is, moet na beelden in de zittingszaal duidelijk worden. De beelden zijn echter niet duidelijk. Er wordt zichtbaar van afstand geschopt en geslagen en geduwd maar wie is wie en welke rol speelt één van hen?
Zwijgzaam zitten ze in de zaal. Of ze voor de rechter komen om de lengtes te vergelijken. Van Buren is het kleinst. De lange man zou het hebben gedaan. Dát is De Groot. Maar ook Bakker is niet de kleinste. Alle drie zwijgen ze en verdraaien ze de feiten. Omdat niet rechtmatig kan worden bewezen wie nu welk deel van de poging tot doodslag op zijn conto krijgt, verandert ‘poging tot doodslag in vereniging’ in ‘het plegen van geweldshandelingen’.
Van Meekeren heeft een gebroken kaak na het afschuwelijke incident, een gebroken oogkas, een gebroken slaapbot en is maandenlang uit de roulatie. Hij lijdt aan slapeloosheid. Hij beoefent nu een vechtsport om zeker van zichzelf te worden.
Alle drie de heren krijgen als eis even te verhapstukken: 240 uur werkstraf en moeten ze aan het slachtoffer een schadevergoeding van 4.200 euro betalen voor de geleden schade en de gemaakte kosten. Dat is toch veel beter dan poging tot doodslag op je CV.
Van Meekeren heeft botte pech.
De Groot, Bakker, en Van Buren hele erge mazzel.
DE UITSPRAAK
Deze luidde als volgt: Poging doodslag wordt ‘openbare geweldpleging in vereniging’ omdat niet kan worden bewezen wie nu de werkelijke dader is.
Alle drie de heren krijgen een werkstraf te verhapstukken van 240 uren, 2 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van 1 jaar.
De schadevergoedingsmaatregel wordt toegewezen: 4.200 euro moet worden betaald aan het slachtoffer.
