Het is 13 juli 2012.
“Ik was 34 weken zwanger. Ik had met hem afgesproken bij het treinstation in Zuidbroek. Daar zou ik bij hem instappen. We zouden praten. Toen ik even naar beneden keek voelde ik een harde klap op mijn hoofd. Ik zag sterretjes en voelde me duizelig.”
“Ik had met haar afgesproken. Ik reed met haar naar de NAM-locatie in Zuidbroek en zij vertelde me dat ze zwanger was. Van mij. En waarom ik niet vaker met haar afsprak. Toen werd ik kwaad.”
Twee korte verklaringen van twee mensen die met elkaar hebben afgesproken. Een vrouw en een man. De vrouw is zwanger, van de man in kwestie. De man flipt en slaat haar. Met een rubberen moker. Op haar hoofd en ook in haar buik. U moet goed begrijpen dat het voor een man natuurlijk niet altijd goed nieuws is te horen dat hij vader wordt. Zo’n vrouw wordt dik en rond en het kan gewoon helemaal niet uitkomen, toch? Daar moet je een beetje begripvol doorheen lezen. Misschien had deze man wel trek in de lusten maar niet in de lasten. Dat lees je zo vaak.
Het slachtoffer verklaart dat ze meerdere malen is geslagen met de rubberen hamer. Een rapportage, opgesteld door een forensisch arts, legt weer: Betrokkene werd op 18 juli 2012 onderzocht door voornoemde arts. Bij onderzoek bleek sprake van diverse bloeduitstortingen op het hoofd van slachtoffer, romp, buik, armen en benen gepaard gaande met genezende schaafwonden die, gezien hun uiterlijk, enkele dagen geleden moeten zijn ontstaan.
De verdachte verklaart ter zitting het volgende: “Ik heb haar geslagen met een hamer. Deze lag op de achterbank van mijn auto. Het was een rubberen moker. Ik heb haar eerst op tegen haar hoofd geslagen. Een of twee of drie keer. De hamer hield ik vast in mijn linkerhand. Ik hoorde wel dat ze gilde en zag dat ze wegkroop. Toen heb ik haar alsnog twee keer in haar buik geslagen met die hamer. Ook hierbij hield ik de hamer vast in mijn linkerhand. Ik heb haar dus geslagen op haar hoofd en in haar buik. Ik wist reeds van de zwangerschap.”
Poging doodslag op een moeder en haar ongeboren kind. Hoe bitter wil je het eten.
De vrouw in kwestie had de man een maand geleden op de hoogte gebracht van haar zwangerschap. Van donderslag bij heldere hemel was geen sprake. Op grond van de stukken en de verklaring van de verdachte ter terechtzitting komt de officier tot een bewezen verklaring. De verdediging denkt daar echter anders over. De vraag is juist of er sprake kan zijn van (voorwaardelijke) opzet. Had de verdachte de opzet op het veroorzaken van haar dood. De vereiste voorwaarde moet zijn dat er een aanmerkelijke kans wordt aanvaard dat door het handelen van de verdachte het slachtoffer, en haar ongeboren kind, de dood zouden vinden.
De rechtbank vindt dat voldoende wettig en overtuigend bewezen kan worden dat de verdachte de poging doodslag, meerdere malen gepleegd, heeft begaan. Verdachte verklaarde ook te weten van de zwangerschap. Zelfs die wetenschap heeft de vader in spe er niet van weerhouden om het slachtoffer meerder malen met een moker in haar buik te slaan waardoor, en dit is algemeen bekend, er een grote kans zou ontstaan op levensgevaar voor het ongeboren kind.
De persoonlijke omstandigheden van de man zijn niet noemenswaardig, behalve dan dat hij een ‘milde’ vorm heeft van ADHD. Hij heeft ook een ex, dat ook. En zij wil hem niet bij haar kind in de buurt. Heel goed. Dat kan ook niet, voorlopig zit de fantastische vader vast. Drie jaren (met aftrek voorarrest). Maar.
De uitspraak in deze zaak was op 12 november 2012.
Foto buik: Foter.com, rechtenvrije foto’s
Dat een vader de zwangeremoeder van zijn ongeborenkind dit aan doet. Dat deze daad gepleegd met voorbedachterade duidelijk is, kan je op jouw klompen voelen. En dat deze ongeleideprojectiel met deze lichte straf wegkomt, is aan de te softe rechterlijke uitspraken. Eigenlijk wordt er hier geen rekening gehouden met het ongeboren leven,wat erg kwetsbaar is, zou harder gestraft moeten worden, vind ik. Maar helaas, het is de rechter die hierover beslist, met alle nare gevolgen vandien.