‘Papa, luister goed naar mij.’

Geplaatst op 15 januari 2014 door Karin

Rechtbank-0790Expliciet

Hij was al expliciet geweest naar papa geweest. Het moest stoppen. Hij kwam de 24e juli al overstuur bij de partner van zijn moeder. Papa streelde zijn been zo vaak. Ging altijd naast hem zitten. Trok dan zijn eigen broek uit. Papa vroeg dan of hij hem wilde aftrekken. Pijpen gebeurde wel maar minder vaak.

“Papa, luister goed naar mij.”

Hij zit rechts van mij. Het zoontje van vijftien jaar. Hij oogt breekbaar. In zijn ogen is een matte glans te zien. Zijn vader zit schuin voor hem. Tegenover de rechters. Hij weet dat zijn zoon achter hem zit. De zoon die een slachtofferverklaring gaat voorlezen waarin staat dat zijn vader goed naar hem moet luisteren.

Eerder veroordeeld voor ontucht

Vader heeft eerder TBS met voorwaarden gehad wegen het seksueel misbruiken van zijn dochter. Daarna volgde de scheiding tussen hem en zijn vrouw. Na een voorzichtig contact ontstond regelmatig bezoek van zoon bij papa. Soms een dag of een weekend. Maar in juli ging het fout. Lees verder →

Geplaatst in Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , , , , , | Een reactie plaatsen

Pen van Rixt

Geplaatst op 7 januari 2014 door Karin

IMG_1845

De wens

Het nieuwe jaar is al een paar dagen oud. Ik zie mensen joggen, sporten. Kennissen gaan massaal op dieet. Iedereen begint op zijn eigen wijze. De een gaat keihard aan de slag, de ander doet wat rustiger aan. De misdaad echter, rust niet. Je leest het in kranten, op internet. De eerste steekpartij is al een feit nog voor je je buren de beste wensen voor het nieuwe jaar hebt gegeven. Tijdens het kijken naar de eerste vuurpijl in de lucht besef je dat een nieuw jaar als een open boek voor je ligt. De eerste bladzijdes onbeschreven. Beetje eng soms. Toch wel.

2014

Vanmiddag heb ik denkbeeldig mijn petten verzameld en ze geteld. Het zijn er veel. Ik draag er dagelijks verschillende. Ze passen allemaal bij een andere taak. 2014 wordt voor mij een jaar van verandering. Ik heb geen goede voornemens, ik probeer de juiste keuzes te maken. Zoals iedereen.

Keuzes

Iedereen maakt keuzes. Vandaag, morgen. Beslissingen voor een jaar of langer. Vaak met grote gevolgen voor gezin of baan of toekomst. Hoe zal het met de criminaliteit gaan in 2014. Met de keuzes van de moordenaar, de dief, de afperser, vraag ik me bladerend in de zittingslijsten voor de komende week af.

Zaken en uitspraken

Het begint goed. Of fout. Het is maar hoe je het bekijkt. Moord, diefstal, ontucht, diefstal met geweld. Het menu is deze week veelzijdig en de details vliegen je vanaf negen uur in de ochtend al om de oren. Daar gaat het om. De details. De triestheid achter de ‘zaak’. Of, en dat kan ook, de humor in de zaak. Het gaat om de gezinnen, de achterblijvers, de ouders van de verdachte. De kunst verstaan net datgene er uit te pikken wat een zaak ‘schrijfbaar’ maakt.

Verandering

De pet van vandaag is niet die van morgen. Of van vrijdag. Donderdag gaat de pet van de rechtbank weer op en vrijdag een andere.  Die verandering. Ik hou er van. Verschillende dingen doen. Met evenveel passie. Wat er ook wel of niet veranderd, ik blijf schrijven. Veel meer dan u nu leest. Ook anders dan u nu leest. Binnenkort schrijf ik u bij. Niet alleen de harde criminaliteit heeft mijn voorkeur, ook zeker andere (juridische) zaken. Deze week? Ik ben er klaar voor. Dit nieuwe jaar? Kom maar op.

Ik wens u een crimineel goed, gezond maar vooral veilig 2014 toe.

Pen van Rixt…

 

 

Foto: J.B. Smalbil.

Geplaatst in Andere verhalen, Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , , , , , | 2 reacties

Iets met rapen en met gaar

Geplaatst op 7 januari 2014 door Karin
Vuilnis

Vuilnis

De hel en de gekkies

Het is een maandje of drie geleden. Gerechtshof Den Bosch. Grote toko. Ik loop daar zelf. Voor een zaak. Ik mag mij samen met een collega gaan melden en mijn verhaaltje gaan doen. Ik ken het verhaaltje inmiddels uit mijn hoofd. Ik heb meer dan zeven uren op bureaus aangiftes zitten doen. Ik heb het ongeveer drie keer moeten mailen naar Den Bosch. Ik heb ongeveer vijftig keer moeten bellen en ik mag nu eindelijk de rechters en de advocaat generaal in de ogen kijken. Hoezee. Hoe groot de blijdschap.

Smaad

Ik deug namelijk niet en als ik zo in mijn mailbox kijk deug ik meer dan twee jaar niet. Ik heb mijn stalker verzocht mij niet meer te benaderen en sindsdien moet ik dood. Ik ben heel erg fout namelijk. Mijn stalker is aan de beurt, volgens de rechter. Zij mag mij niet benaderen of noemen of lastig vallen en mijn collegae ook niet.  Zij moet worden gehoord. Wij hoeven niet ‘bang’ te zijn dat we haar in hal van het enorme gebouw tegen komen. Zij mag later haar zaakje op tafel kwakken. De rechters luisteren geïnteresseerd. Er wordt naar mijn dossiers vol met ontvangen smaad en laster gewezen. “Het is me een dossier, mevrouw.” zegt de rechter. “Hoe lang bent u al slachtoffer van deze persoon? Want dat moet enorm vervelend zijn.”

Vervelend

De Advocaat Generaal knikt wanneer ik vertel dat deze persoon  werkelijk alles op internet gooit, zelfs na een het haar opgelegde verbod om mij op welke manier dan ook te benaderen. Zij overtreedt de voorwaarde van twee jaar. Nu is mij wel helder dat je beter iemand kunt doodsteken in dit land. Dan krijg je na de rechtszaak normaliter de uitspraak over een week of twee. Dat is in deze stinkende zaak wel anders. Mevrouw moet namelijk nog worden onderzocht en dat is even een puntje want ze is uiterst bedreven in het doen alsof ze zwaar paranoïde is en dus het slachtoffer.

Voor het einde van het jaar (2013)

De brede, wat dikkige rechter zegt dat het onderzoek een maandje in beslag neemt. Ze moet worden opgeroepen, duurt ook een maandje en –vinger in de lucht-  dan moet alles nog naar Breda. Vóór de uitspraak al daar is, “Rekent u op het einde van het jaar (2013). Sterkte mevrouw.” Lees verder →

Geplaatst in Misdaadverhalen, Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , , , , | Een reactie plaatsen

De troost ligt in het verlangen, niet in de vervulling

Geplaatst op 27 december 2013 door Karin

glas in loodTroost. Verlangen. Vervulling. Deze woorden zag ik voorbij komen. Ik herhaalde ze een paar keer. Met deze woorden wilde ik iets doen. Hoe zie ik troost. Is troost voor iedereen hetzelfde. Wat is dat toch met ons mensen. Met onze zoektocht naar troost, vooral met kerst. Het samen zoeken –verlangen- naar. Saamhorigheid. Het wordt een kijkje binnenin mij. Ik ga de uitdaging aan.

Verlangen

De kerstdagen naderen. Mijn kostbare tijd verdeel ik tussen aandacht voor de kinderen, boodschappen, mailen, schrijven, afspraken en verlangen naar rust. Juist met kerst wil ik graag rust. Ik wil alles wat er gebeurt kunnen opzuigen. Hoe doe ik dat dan, vraag ik mezelf af. Rust krijgen in mijn hoofd. Wanneer is er voor mij rust genoeg en vooral: wanneer wordt dat verlangen vervuld.

Ondertussen kruid ik de kalkoen en dek de tafel voor een heerlijk samenzijn met familie. We eten samen, lachen en halen herinneringen op. Het verlangen naar dit alles is vervuld. Het biedt me troost. Ik hoef er niet meer naar te verlangen. Het IS er. Kerst in optima forma. Voor mij dan.

Troost

Wat biedt me, buiten het verlangen naar die rust, nog meer troost in deze dagen. Ik ga niet naar een kerk. Ik ben er nooit naar op zoek gegaan. Ik verbind het naar de kerk gaan met geloof en het lezen van de Bijbel. En daarmee vind ik niet de rust waarnaar ik verlang. Toch?

Nog niet zo lang geleden Lees verder →

Geplaatst in Andere verhalen | Getagged , , , , , , , | 1 reactie

Misbruik: Dromen

Geplaatst op 26 december 2013 door Karin

Rechtbank-0790

 

Ze had dromen. Marlies. Ooit. Tot ze en jaar of twaalf oud was. Toen werd het in haar hoofd helder dat de dingen die thuis gebeurden niet hoorden. Onbegrijpelijk waren. De hemeltergende schaamte achtervolgde haar. Op school, bij vriendinnen thuis. Natuurlijk wist ze dat er veel niet deugde bij haar thuis. Misschien was zij degene die niet deugde.

Schuld

Al vroeg leerde ze de schuld bij zichzelf te zoeken. Ze zou mooier gekleed gaan en meer lachen. Dat zou alles anders maken. Ook voor haar vader. Dan zou hij haar als volwassen zien. Hoopte ze. Vader keek nooit kritisch naar zichzelf maar wel naar haar. Zijn koekje met gat. De vervanger voor zijn vrouw. De jarenlang durende depressies na de bevalling van Marlies werden haar fataal. Ze verhing zich in een schuurtje achter het huis. Lees verder →

Geplaatst in Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , , | 1 reactie

“Ik houd me niet bezig met die schuur”

Geplaatst op 26 december 2013 door Karin

hennep“Wat weet ik daar nou van, wie er in die schuur komt. Dat ding zat nooit op slot. Als er iemand in die schuur moet, dan sta ik daar niet telkens bij, hoor.” Hij is broodmager. Trilt als een rietje en houdt zijn beide handen aan de zijkant van zijn gezicht alsof hij niet wil horen wat de rechters hem te zeggen hebben. De 57-jarige Daan, daar wordt over gepraat in het dorp. Het gerucht gaat dat  zijn boerderij bol staat van de hennep. Het ding staat leeg en wie maar wil kan wat spullen plaatsen. ‘Er staan zelfs meubels van mensen die uit Italië willen emigreren. Ik houd me niet bezig met wie er wel of niet komt.’ Misschien had Daan dat beter wel kunnen doen of nog sterker; misschien deed hij dat ook gewoon wel.

‘De helft van mijn klanten blijft weg’

Daan heeft een cafeetje. Het gaat hier om een klein café in een klein dorp waar men snel op de hoogte is van geruchten.  Daan zou zijn boerderij verhuren. De link naar een bekende van Daan, een opium antecedent genaamd Jan, is snel gelegd. Deze man is vaak gezien bij de boerderij. Onderzoek volgt.  Een agent ziet dat er een soort van verbouwde ambulance naar binnen wordt gereden op het moment dat hij aanbelt. Lees verder →

Geplaatst in Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , | Een reactie plaatsen

In the year fourtyfive

Geplaatst op 12 december 2013 door Karin

ka in de bootIets met midlife

Denk ik wel eens, wanneer ik in de spiegel kijk. Ik zit er volgens mij hartstikke middenin. De twijfel over de lange haren laten knippen sluipt naar binnen, foto’s van vroeger bekijk ik met weemoed en mijn strakke lederen jeans hangt naar mijn gevoel al een eeuw in de slaapkamer op een zielig haakje waarvan de gulp me lachend aanstaart. Ik pas hem niet.

Foto van vroeger

Met het grootste gemak gooide ik ooit vijf kilo van mijn lijf af en had ik in de avonden energie voor tien. Nu verf ik mijn haren om de drie weken omdat korte strepen grijs steeds sneller zichtbaar lijken te worden. Tot overmaat van ramp las ik deze week in een blad dat oren en neus blijven groeien naarmate de leeftijd vordert. Het valt allemaal zo tegen. Lees verder →

Geplaatst in Andere verhalen | Getagged , , , , , , | Een reactie plaatsen

Week los van je moeder

Geplaatst op 12 december 2013 door Karin

IMG_1405

 

We worden geboren met een onvoorwaardelijke loyaliteit naar onze ouders. Dit is nodig voor de overleving van de mens als soort. Het werkt echter ongezond en belemmerend als je niet een opvoeding hebt gehad waar je behoefte aan had en waar je als kind recht op had. Een emotioneel gezonde en normale opvoeding zorgt ervoor dat je je emotioneel onafhankelijk kunt opstellen ten opzichte van je ouders. Je kunt je gaan losweken. Een emotioneel niet gezonde opvoeding zorgt ervoor dat er een ongezonde loyaliteit tussen ouders en kinderen ontstaat. Over deze loyaliteit gaat de column van deze week.

Conflict over kleding

Het is elf juni 2013.

Djerrel (23 jaar) hoort van zijn zusje dat ze tweede hands kleding heeft aangeboden aan een vriend van Djerrel. Hij komt woensdag betalen. Veertig euro. Moeder vindt  dat ter stond betalen beter is. Via de mobiele laat Djerrel aan zijn vriend weten dat hij het geld nu wel even komt halen. De kledingvriend maakt duidelijk dat woensdag de afspraak was maar Djerrel laat hem weten dat hij dan nu de kleding gewoon weer komt ophalen. Klare zaak.  Zijn moeder  gaat mee. Lees verder →

Geplaatst in Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , , , | 1 reactie

De strafbare dader en het strafbare feit

Geplaatst op 12 december 2013 door Karin

 

nachtleven-1452

Het begon bij Nick al vroeg. Zo rond zijn twaalfde levensjaar. Hij wilde niet naar school. Hij hing wat rond in het centrum. Trof wat ‘vrienden’. Hij bakte er niets van. Werkschuw en master blower. En dat laatste is prijzig. Nick werd al snel een ‘dwarse puber’ genoemd. Liep op zijn veertiende weg van huis en eindigde in drie pleeggezinnen.

Diefstal

Hij pleegde hier en daar wat diefstalletjes. Verkocht zijn gestolen goederen voor drugs. “Puur om te ontspannen”, zegt Nick ter zitting. Die ontspanning had hij ook nodig want alleen maar stelen voor je spullen zonder een dag te hebben gewerkt is een erg stressvol bestaan.

Niet lekker in zijn vel

Hij was een jaar of twintig toen hij voor het eerst een fikse schade veroorzaakte bij het stelen van computers in een groot bedrijf. Voor tienduizenden euro’s ging het bedrijf het schip in en Nick kreeg een celstraf. Hij is nu 46 jaar. Eigenlijk zie je hem om het jaar in de rechtbank. Lees verder →

Geplaatst in Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , , , , | Een reactie plaatsen

Uit de schulden

Geplaatst op 18 november 2013 door Karin

nachtleven-1452Je zult maar heel veel schulden hebben. En een kennis die je een  klinkend aanbod doet. Drugs vervoeren naar Duitsland voor erg veel geld. Weg schulden. Aanlokkelijk. Joe heeft schulden. En een gezin. Met twee pubers. De keuze is snel gemaakt. Het is een kwestie van de juiste route. Meer niet.

Controle

Bij een controle in Duitsland staat bij Joe het zweet op zijn rug. Terecht. Uit zijn kofferbak komt een wietlucht. Een behoorlijke vangst met het gevolg dat Joe drie jaar cel krijgt. In onze omringende landen zijn ze namelijk niet zo happig op het Nederlands drugsbeleid.

Op weg naar München

Joe zou met de twaalf kilo hennep en drie kilo hasj naar het vliegveld van München maar helaas voor Joe gaat dat niet door. Geen geld. Nog steeds schulden. En nu in de cel. Daar komt hij met een verhaal dat iemand anders de opdracht gaf te vervoeren. Ene Sam. Dat hij alleen maar onderweg was naar de grens en hij plots de opdracht kreeg door te rijden. Niet vervoeren betekende geen geld.

Verraad

Joe pleegt verraad. Sam is degene die met Joe naar Amsterdam is gereden. Lees verder →

Geplaatst in Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , , | Een reactie plaatsen