In het middenblad van de wakkere krant staat een artikel met daarbij een foto van een vrouw die er moe uitziet. Als je het artikel leest, dan begrijp je dat.
Het artikel gaat over een vrouwelijke stalker uit Zeeland, die in juli van dit jaar door de rechtbank Zeeland-West-Brabant volledig ontoerekeningsvatbaar werd verklaard.
De vrouw in kwestie zou volgens de rechters vanuit een psychose hebben gehandeld. Daarom achtte de rechtbank een Tbs-maatregel niet op zijn plaats. Deze maatregel wordt doorgaans alleen opgelegd wanneer stalkers gewelddadig zijn. De vrouw werd ver voor de zitting in juli jl. gedwongen opgenomen in psychiatrische kliniek Emergis in Kloetinge. Binnen de muren van het gesticht blijft zij stalken, dag in dag uit.
Op kosten van de Staat maakt deze vrouw doelbewust gebruik van hetzelfde internet dat ze gebruikte om mensen volledig te gronde te richten. Wat haar niet lukte overigens, anders stonden deze mensen niet in de krant. Gewelddadig is deze stalker (nog) niet geweest, wél heeft ze levens verwoest, mensen beschuldigd en tot op het bot lastig gevallen en belaagd. Emergis ligt daar niet van wakker. Zij zijn geen gevangenis, maar een (zeer) open instelling. Als het loon van de werknemers daar op tijd gestort wordt, waarom zou je dan druk maken om de werkelijke feiten waarvoor mevrouw Pellegrino daar zit. Ik vind het een grote faal. Er staat een piepklein kadertje van Emergis naast het artikel. Ze wilden in eerste instantie niet eens reageren. Het is dan ook een flut-reactie. ,, Wij kunnen niet garanderen dat dit niet meer gebeurt, we zijn geen gevangenis.’’ De bescherming van de dader draait in deze instelling blijkbaar op volle toeren.
Nadat RTL Late Night mij heeft gebeld lees ik het angstaanjagende verhaal over deze stalker. Het is mijn verhaal, en dat van mijn collega en mede-slachtoffer Nanko. Eindelijk zijn we zover alle registers open te gooien, en doen dat in een uitgebreid interview. Wij weten van de plaatsing van het levensgrote artikel en kennen we de schrijfster die ons verhaal meer dan goed heeft weergegeven. Het staat zwart op wit. Het is even slikken. Jaren hebben Nanko en ik hierover gesproken, gemaild. Wanneer de stalker (via anderen) liet weten nooit klaar met ons te zijn, hingen we aan de telefoon. ,,Dit moet stoppen”, zeiden we dan.
Na een ‘geen vervolging’- bericht in 2013 – omdat mevrouw volgens het Openbaar Ministerie geestesziek was – spanden we een artikel-12 procedure aan bij het gerechtshof. Hoezo: te geestesziek om vervolgd te worden. De bal rolde langzaam en toen was het juli 2016. Mevrouw komt ook op de vijfde zitting niet opdagen. Dit heeft ze overigens nog nooit gedaan, haar gezicht laten zien aan mensen die ze stalkt. Zo geestesziek is ze niet, mensen. Dat heet uitgekookt, laf en ruggengraatloos. Want sta dan ook voor je woord, denk ik dan. Lees verder