Verkracht worden is afschuwelijk. Als dat door een bekende gebeurt is dat niet te bevatten. Maar als dat 300 keer door je eigen vader gebeurt? Dat je van je bloedeigen vader een kind baart op 12 –jarige leeftijd?
Op 22 maart 2011 – tijdens een schoolreisje- baart Chelsea op het toilet onverwacht een in stuit liggende baby. Het bericht haalt alle kranten en tv-zenders. Zelfs internationaal blijft dit bericht niet onopgemerkt.
In het ziekenhuis wordt vastgesteld dat de baby voldragen is. Een zwangerschap van 38 tot 40 weken wordt bewezen. De baby is dus verwekt medio 2010. Chelsea is dan 11 jaar oud.
Seksueel binnendringen in het lichaam van een minderjarige, noemen ze dat netjes. Pure verkrachting is een passender term. DNA wijst uit dat de vader de verwekker is. Vader weet dat nog niet. U gelooft het niet: hij koopt babykleertjes omdat hij trots is dat hij opa is geworden.
Het verhaal. Chelsea wist ergens dat ze zwanger was. Vanaf juli 2010 werd ze na de zoveelste keer misbruik niet meer ongesteld.
Chelsea: “Papa was geschrokken toen zijn ‘witte spul’ in mij kwam”.
Dat was niet de bedoeling. Nu durfde hij niet meer. Toch vreemd want hij schuwde geen seks met zijn dochters. In 1995 werd hij ook al veroordeeld tot 18 maandjes cel wegens het verkrachten van zijn oudste dochter.
In 2001 volgde een scheiding. Omdat moeder het liet afweten kaartte vader het één-oudergezag aan. Het onmogelijke gebeurde: Hij ‘zorgde’ en kreeg hij dat gezag. De rechter had over het hoofd gezien dat hij wegens een zedenmisdrijf had vastgezeten. Deze grove fout terzijde. In 2004 vertrokken ze naar Curaçao. Voor dat vertrek werd Chelsea al misbruikt. Dat begon, zo verklaarde ze in een speciaal studioverhoor, toen ze 5 jaar was.
Het gebeurde twee keer per week, soms vaker.
Omdat hij mama niet had moest ik. Het deed pijn. En als het dan gebeurde was hij blij. Daarna rookte hij sigaretten. Hij vroeg steeds om seks. “Mijn vader is de vader”, verklaarde het stille, teruggetrokken meisje.
Chelsea werd ouder en de grond werd hem te heet onder de voeten op de Antillen omdat kindermisbruik werd gemeld. Ook alcoholmisbruik. Vader scheen zomaar in zijn onderbroek te lopen met een fikse borrel op. Omwonenden verklaarden dat ze hem niet vertrouwden.
Er werd geen onderzoek gedaan door de Raad van kinderbescherming. Ondanks melding aan het AMK (Advies –en meldpunt kindermishandeling) keek er geen hond naar om.
Eenmaal terug in Nederland, in 2008, woonde vader met kinderen bij zijn moeder om haar te verzorgen. Wat hij niet deed. Moeder waagde het niet om iets te zeggen uit angst voor haar zoon. School had langere tijd een ‘niet-pluis-gevoel’ maar toen het werd aangekaart werkte vader nergens aan mee.
Op een verjaardag in 2010, toen Chelsea al symptomen van een zwangerschap vertoonde (misselijk), zei een tante tegen vader: ”Je moet met haar naar de huisarts gaan”, waarop hij antwoordde: ”Ik maak zelf wel uit wat ik met mijn kinderen doe”. De afschuwelijke details en de eerdere verklaringen van de vader die door de rechter worden behandeld zal ik u besparen. Ik zou daar minstens 5 columns voor nodig hebben.
De eis.
“Al die jaren bij elkaar opgeteld, kom ik tot een aantal van minimaal 300 keren”, zegt de officier van justitie. De vader (en dus opa) zwijgt tenenkrommend vrijwel de hele zitting. Ineens staat hij op en roept: “Ik heb niemand verkracht, niemand misbruikt, niemand vermoord, dank u!”
Vader belijdt een Hindoestaans geloof en houdt zich aan de regels van Sanatana Dharma. Dat wil zeggen dat wat iemand verklaart, waarheid is. Chelsea zou dus niet liegen.
De rechter peutert maar er komt niets meer uit de man. Zelfs de eis van 10 jaar laat hem ijskoud. Niets beweegt hem.
Arm kind.
Arm kleinkind.
Vult u het zelf in voor de vader en voor de grootvader.
Ik waag mij daar niet aan.
De uitspraak werd vrijdag de 27e april in de zittingszaal conform de eis gevonnist. 10 jaar cel. Punt.
opsluiten en nooit meer loslaten ik hoop dat dit meisje met haar dochter of zoontje nog een goede toekomst mag hebben in een leuk pleeg gezin