De bezoekregeling, ja, dat hadden ze afgesproken. In het begin was het er wel, hoor maar na een jaar werd het voor Serth een moeilijke zaak. Hij dronk behoorlijk en heb je dan die hoofdpijn de volgende dag dan gaat het ophalen minder op tijd. Bovendien zijn het er wel drie, he? Best druk zo eens in de twee weken. Achtenveertig uurtjes. Klauwen met geld kosten ze. Alimentatie betaalde hij niet, geen zin in. Hij had bij de alimentatie-zitting met een vals loonstrookje de rechter om de tuin geleid en daaruit bleek dat hij niets kon betalen. Had ze maar niet bij hem weg moeten gaan. Dan mag ze het ook zelf doen, had hij gezegd. Hij haalde ze nooit meer. Dan zag Serth zijn ex- vrouw en dat kon hij niet aan. Hij belde niet en sprak de kinderen niet. Serth raakte aan lager wal en hertrouwde met een vrouw die het prima vond dat hij zijn kinderen niet meer haalde. “Dan blijft er meer over voor die van mij”, had ze gezegd tegen een collega van Eefje, de ex-vrouw van Serth.
Negen jaren verstrijken. Eefje voedt alleen op. De kinderen worden groter. De jongste herinnert zich praktisch niets van de man die biologisch gezien zijn vader is. De middelste herinnert zich de klappen en het schoppen en zijn broodje eten bij de honden in het hok. Voor straf. De oudste ziet regelmatig het beeld voor zich dat ze sterke drank moest drinken, waterpijp moest roken en zware shag. Hem vaak stomdronken zag vallen, om tien uur in de ochtend. Zes jaar oud was ze toen. Dat was ook de laatste keer dat ze hem zagen. Mama haalde hun op nadat de buurvrouw belde. Kansen genoeg gaf Eefje hem. Het is klaar met zijn drankprobleem. De kinderen werden aan dingen blootgesteld waar kinderen niet aan blootgesteld dienen te worden.
Zijn naam dragen ze al niet meer. Uit schaamte. Ze willen die van moeder Eefje. Voor hun verjaardag. Jarenlang wacht Eefje met de aanvraag want ze zijn nog niet allemaal twaalf jaar en ouder en ze moeten kunnen worden gehoord door de rechter. En wie weet verandert hun mening. Niet.
Serth heeft nog steeds gezag, al heeft hij ze negen jaren niet gezien. Daar zijn regels voor. Papa moet het heel bont maken, wil dat eraf gehaald worden. Nare herinneringen hebben kinderen aan de man en hun aversie jegens hem is niet veranderd in de loop der jaren. Het is goed zo. Eefje gaat naar de advocaat. Krap drie maanden later is de zitting al. “Met gesloten deuren.” Klinkt chic. Is droevig.
Naamswijziging. Dat kan pas als het gezag er af is. Aangetoond dient te worden dat het gezag wat bio-vader heeft, geen gezag voorstelt. Gezag zonder invulling kan ook zonder gezag op papier. Bovendien geven de kinderen nadrukkelijk aan dat zij het als zeer belastend ervaren dat ‘de man’ juridisch gezien zeggenschap over hen heeft. De kinderen worden door een rechter gehoord en doen hun verhaal. Zij wensen geen contact meer met hun vader.
Serth is herhaaldelijk en behoorlijk opgeroepen door de rechtbank maar hij komt niet. Hij schreef wel even een briefje, zegt de vrouwelijke rechter, met een postzegel er op. Een postzegel van een eurootje. Nog geen tientje benzine wil hij er aan kwijt. Voor de rechter een gegronde vrees dat wanneer het gezag van Serth zal voortduren, de kinderen ‘klem en verloren’ zullen raken. En dat mag niet. De advocaat schetst een beeld van de situatie. De Raad voor de Kinderbescherming voegt toe dat de kinderen gelukkig zijn zoals het gaat en dat je daar niets meer aan moet willen veranderen. De rechter beslist dat het eenhoofdig gezag moet worden toegewezen aan Eefje. De rechtbank is van oordeel dat het in het belang van de minderjarige kinderen is dat hun geslachtsnaam wordt gewijzigd in die van de moeder. Het verzoek voor toewijzing ligt gereed. Art. 7 van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek(BW) dient te worden ingediend bij de Koning (in). De rechtbank wordt hiervoor dus met een net woord; niet ontvankelijk verklaart, hoewel de rechter de naamswijziging zou uitspreken.
Eefje is opgelucht. De kinderen nog meer. De formulieren voor naamswijziging worden ondertekend en er wordt gebak gegeten. De vlag kan uit. Er wordt gegrapt dat de kans heel groot is dat Prins Willem Alexander als Koning zijn eerste officiële handtekening wel eens zou kunnen gaan zetten onder dit zo ontzettend belangrijke document. Correctie: Moet gaan zetten.
Alle namen zijn gefingeerd.
Foto: www.foter.com
En ik weet dat die handtekening gezet gaat worden. Dat is wat die zorgzame moeder verdiend. In naam van de koning!!!!!!