“Ik ontken misbruik, al sta ik met mijn gezicht in beeld”

Ze weet niet wat ze ziet als ze begin dit jaar in de tas van haar vriend Kenn (44) een dvd vindt en die in de computer stopt. Daar ziet zij haar oppasmeisje liggen. Haar logeetje van nog geen tien. Met haar vriend. In een pose die niets te raden laat. Ze kijkt geschokt naar de beelden vol seksuele gedragingen. Ontucht. Ze herkent ook nog een ander meisje op de beelden. Aangifte volgt. De bal gaat rollen.

Haar vriend, vanaf het moment van ontdekking haar ‘ex’, heeft meerdere misbruiken op zijn naam staan. Al eerder is getracht de Groninger (geboren Paramaribo, 1968)  te veroordelen. Omdat de zaak, die al vanaf 1998 loopt, niet hard gemaakt kan worden, is de man nog steeds vrij. Ondertussen misbruikt hij andere meisjes, waaronder zijn eigen dochter. Vijf minderjarige kinderen misbruikt hij in al die jaren. Bij iedere nieuwe vriendin waarmee hij een relatie heeft – met jonge kinderen- grijpt hij zijn kans. En filmt. Hij vervaardigt kinderporno. Keihard.

Tijdens verhoren bij de politie wil Kenn de beelden niet zien. S‘avonds in zijn cel probeert hij zich te verhangen met geknoopte lakens. Dit mislukt. De rechter vraagt of hij de beelden nu dan wél wil zien. Kenn is hardnekkig zeker dat hij niet op de beelden staat dus wil hij dat wel. Hij ontkent toch alles. De zittingszaal wordt ontruimd, de rechters gaan de afschuwelijke beelden zien. Van penetratie tot aan orale seks. Ik krijg het niet in een column gepropt. Nadat de zitting is hervat begint de officier van justitie zijn requisitoir met de zinnen: “Is het klaar? Gaan we nu weg? Hoera!” Een  kind van amper acht dat juicht omdat het voorbij is. Omdat Kenn klaar is met zijn plasser. Niet omdat het naar de dierentuin gaat. De onderzoeken en bevindingen van het UMCG  omvatten nog niet de helft van de geestelijke beschadigingen die de kinderen hebben meegemaakt. De officier vervolgt dat hij zeker is dat de verdachte die in de zittingszaal zit, ook de man is op de beelden. Hij krijgt als eis een onvoorwaardelijke 6 jaar. De schadevergoeding die is ingediend door één moeder wordt toegewezen. 8.955 euro. Voor de aanschaf van een paardje en de peperdure paardrijrijlessen die therapeutisch werken bij haar dochtertje. Kenn moet zitten en betalen. En dat bedrag? Het komt nog niet in de buurt van de eigen bijdrage die de slachtoffertjes misschien wel hun leven lang zelf moeten betalen aan psychologische bijstand.

De uitspraak: 5 jaar gevangenisstraf voor het misbruiken van vijf kinderen waaronder zijn eigen dochter.

                             Een jaartje per kind, zoiets…

* Mijn rechtbankverslagen zijn gebaseerd op de werkelijke gebeurtenissen en feiten genoemd in de rechtbank. De namen van slachtoffers, verdachten en daders zijn gefingeerd. Soms ook woonplaatsen, uit veiligheidsoverwegingen voor betrokkenen, slachtoffers en (misdaad)journalisten.