Herhaling door frustratie

De zittingslijst heb ik gelezen. Ik weet waarvoor hij komt. Hans. 51 jaar. In 2001 krijgt hij een fikse celstraf wegens ontucht met minderjarigen. Na zijn straf gaat het steeds beter met Hans. Hij bouwt aan zijn leven, krijgt een partner en een kind en ook een snacktent. Tijdens de zitting praat hij vol bravoure over zijn zaak.  Hij werkt keihard en veel. De zaken gaan goed.

Kinderporno

Nu zit Hans natuurlijk niet voor niets in de zaal. Hij heeft moeite met frustraties. Dat komt door zijn partner, zegt hij. Zijn partner verlaat hem na een spoor van huiselijk geweld. Hij gaat in therapie. Tijdens een van deze sessies biecht hij aan zijn therapeute op dat hij ‘aan de gang’ is met kinderporno. “Het was pure frustratie wat ik moest uiten. Het had niet gemogen, maar ja.”

We hebben het over een periode van een half jaar lang vunzigheid kijken.

Seks met paarden

Hij verklaart ter zitting dat hij wel tien keer op een plaatje moest klikken om het echt goed te kunnen bekijken. Tien keer klikken. Tijd genoeg om toch te stoppen maar volgens Hans werkt het verslavend. Hij kijkt toch. Niet alleen naar(quote Officier van justitie) ‘ejaculerende volwassen kerels op kleine kinderlichaampjes maar ook naar vrouwen die gegrepen worden door een paard of een hond.’ Van de dierenseks staan er maar  liefst 21 afbeeldingen op zijn computer. De officier vraagt hoe dat kan. Hans antwoord met een droog: “Zelfde frustratie. Ja, het mag niet, dat weet ik wel.”

De schijnwereld

“Het mag niet, inderdaad. Het is strafbaar. Kinderen moeten worden beschermd en dieren ook. Het is een misdaad en u weet dat ik een forse straf kan eisen voor dit gedrag. Dat is wat de wet voorschrijft, namelijk.” Zegt de officier van justitie. Ze stipt even aan dat ze zelf moeder is en stelt daarbij aan Hans de vraag hoe oud zijn dochter is. Iedereen in de zittingszaal weet waar zij op doelt. “Maar dat is volledig anders”, zegt Hans. “De wereld waar ik in keek, is een schijnwereld. Die wereld is niet echt.”

Het houdt vanzelf op

Het is even stil in de zaal. Hans vervolgt dat hij heus wel weet dat wanneer men niet meer kijkt naar die plaatjes, er geen vraag meer is naar kinderporno. Dat het dan vanzelf wel verdwijnt. Heel makkelijk. Dat is best heel slim bedacht van Hans. Waar hij voor het gemak even aan voorbij gaat is dat hij zijn slachtoffers uit 2001 waarschijnlijk al lang vergeten is, maar zij hem niet.

Onaangekondigd bezoek van politie

Hans zijn zaak zou moeten sluiten als de officier een forse gevangenisstraf zou eisen. En eigenlijk moet ze dat ook. Daarom eist ze voor Hans één dag onvoorwaardelijke celstraf, acht maanden voorwaardelijk en een taakstraf van 200 uur met een proeftijd van vijf jaar.

Daarbij eist ze als bijzondere voorwaarde dat de politie  onaangekondigd Hans kan opzoeken om zijn computer na te pluizen. Vijf jaar lang. Wil Hans dat niet, dan gaat hij alsnog 8 maanden het gevang in.

Nog even

Iets over die zogenaamde schijnwereld. Die schijnwereld vernielt kinderen, verwoest levens. Die schijnwereld levert smerig geld op en heel veel smerige kerels. En die bakken niet alleen patat.

Uitspraak op 5 september.

Foto: www.foter.com, rechtenvrije foto’s.