Overval Jumbo Stadskanaal
“En dan sta jij in de auto te wachten bij de ingang, scheuren we meteen weg met die zak vol geld”, zegt Radjin (19).
Ruben (16) knikt. “Deal”, zegt Joost (20).
Het loopt iets anders op die maandagavond de 13e februari in Stadskanaal.
De laatste klanten staan bij de kassa in de Jumbo. Dat zij getuige gaan worden van een overval, daar denken ze niet aan. De aardappelen en flessen frisdrank en toast worden op de loopband gelegd.
Het is rond sluitingstijd. De caissières zijn bijna vrij voor vandaag, de vakkenvullers beginnen.
Ineens stormen twee gewapende mannen naar binnen met bivakmutsen op en zonnebrillen. Ze beginnen te schreeuwen: “Money, money, money!”
Eén medewerkster krijgt een wapen op zich gericht. Geld willen ze zien. “Money!” Doodsbang is ze. Ze moet wel, wil ze overleven. Dit ziet ze wel eens op tv. Onder schot gehouden haalt ze alle kassa’s leeg.
Alles moet in een Jumbo-tas.
Voor goed en wel bij alle –nog aanwezige- medewerkers doordringt wat er nu werkelijk in zo korte tijd gebeurt, gaan de rovers langs de service-balie. Ze grijpen sloffen sigaretten, een pakje kauwgom en in de grissen een bos rozen uit een emmer.
Eenmaal buiten met de zak met geld, het wapen, kauwgom én rozen staat daar geen Joost. Potdorie, ze hadden hier toch afgesproken? Waar is die vent?
Radjin en Ruben zetten het op een rennen. Op een fietspad trekken ze onder schot meneer Meertens van zijn fiets. Die deelt een ferme klap uit. Zij kennen hem, hij herkent ze niet door de mutsen en brillen. Op de fiets gaan ze verder. Richting de buurt: ‘Waterland’. Ze fietsen razendsnel. Dat moet ook want de politieauto komt al om de hoek.
Ze laten de fiets vallen en gaan rennend verder. Door stegen en tuinen. Radjin komt daarbij ten val tegen een kas die hoort bij de woning van de familie Dijk. Glasgerinkel. Niet handig, zo’n zonnebril in het donker. Radjin lost een schot. Niet expres, zal hij later in de rechtbank vertellen.
Ze kleden zich om in het Pagegebied in Stadskanaal en gaan terug naar de roverswoning.
Daar zit Joost. Ze tellen het geld. Maar liefst 4.935 euro! Nu zou Joost daarvan voor het halen en brengen 500 euro krijgen maar krijgt nu 350 euro. Moet je je afspraak maar nakomen.
De rechter vraagt naar het drugsgebruik van de heren Joost en Radjin. U voelt het al: fors. Speed, blowen, stijf van de rommel slapen ze nachten niet en dan dit.
“Ze weten niet wat ze aanrichten”, zegt de officier van justitie.
Ze moeten samen de Jumbo schadeloos stellen. 6.100 euro. Radjin knikt. Joost heeft maar 350 euro gekregen, dus waarom zou hij zoveel betalen?
Het zijn knapen met een arrogante houding. Makkelijk te beïnvloeden. Ze weten het allemaal wel.
Over hun te krappe schoentjes in hun jeugd zou ik een aparte column kunnen schrijven.
Radjin wil graag in zijn laatste woord excuses aanbieden en om vergiffenis vragen. Joost zegt niets. Hij heeft immers niets gedaan, volgens zichzelf.
De eis voor Radjin, de hoofddader: 4 jaar met aftrek van voorarrest.
De eis voor Joost, de chauffeur : 18 maanden, waarvan 6 voorwaardelijk. Daarbij een proeftijd van twee jaar.
Rubentje van 16 mag naar de kinderrechter. Als ik hem was nam ik een bos rozen mee.
.
.
.
De uitspraak in deze zaak is op 15 juni.
