De verdwijning van Ilham Benchelh

Bewijzen.

Bewijzen zijn belangrijk. Overal en altijd. Zwart op wit of via getuigen of voorwerpen, DNA. Bewijzen in het strafrecht tellen. Zij zijn voor een juiste beoordeling van een strafbaar feit met een daarbij passende straf noodzakelijk. Je moet er niet aan denken dat iemand zonder wettige en overtuigende bewijzen onschuldig achter de tralies komt te zitten.
Wat gebeurt er als er niet voldoende bewijzen zijn maar sterke vermoedens? Dat één plus één zo duidelijk twee is, dat het niet anders kan dan dat de verdachte ‘het moet hebben gedaan’. Wat dan? Een rechter moet overtuigd zijn van de schuld van de verdachte. Al is die verdachte niet zonder reden verdacht en gedraagt hij zich vreemd of opmerkelijk.

Ilham Benchelh verdween uit Siddeburen. Zomaar. Op zondagavond 10 januari 2010. De echtgenoot heeft haar niet zien weggaan, hij hoorde een deur en sindsdien heeft hij, zomaar, niets meer van haar vernomen. Vreemd. Zij liet een klein kindje achter. Nam geen geld op. Haar pas lag thuis.
Zij wilde scheiden van de man die eerst gewoon Kasper heette en zich tot de Islam heeft bekeerd en sindsdien als Kasem door het leven gaat. De ruzies en moeilijkheden in hun huwelijk stapelden zich op. De situatie werd voor Ilham onhoudbaar. Vriendinnen waren op de hoogte en ook haar, in Marokko woonachtige, moeder. Ze was al een aantal dagen in Duitsland geweest met haar kindje. Bij een vriendin. Toch was ze teruggekomen. Om de scheiding definitief te regelen. Een afspraak stond bij een advocaat en uitgerekend die dag.. verdween Ilham.

De echtgenoot werd opgepakt omdat hij zich uitermate vreemd gedroeg. De overbezorgde man belde in de weken die volgden maar liefst vijf hele keren met de politie.

Hij zorgde voor de verdwijning van een matras. In Appingedam loosde hij in een gemeentevuilnisbak wat lakens. Ze waren gewassen maar onderzoek wees uit dat er bloedsporen op zaten. Waarom reed hij maar liefst 15 kilometer naar een vuilnisemmer? Of was dat juist de opzet? De dag na haar verdwijning werd op internet een nieuw matras besteld voor een bed in de logeerkamer waar Kasem niet op sliep. Vanwaar die haast? Hij sliep er immers niet. En mijns inziens heb je de dag na de ‘vermissing’ van je vrouw iets heel anders aan je hoofd dan een matras. In de slaapkamer werd bloed aangetroffen door middel van Luminolspray. Waar was het kussen uit de sloop en waarom lag er een klein kussentje in?

In een vuilnisemmertje in de badkamer werd een volledig afgeknipte paardenstaart van Ilham gevonden. De kapster die zuinig op haar haren was. De avond voor haar verdwijning was ze op Skype geweest met wat vriendinnen om vervoer te regelen naar de advocaat de volgende dag. Ilham had toen nog haar lange haar en droeg een pyjama omdat ze zo naar bed wilde. Dat konden de vriendinnen via de webcam zien.

Kasem, -die toen hij nog Kasper heette, vier jaar heeft vastgezeten vanwege twee brute bankovervallen- ,zegt in een verhoor dat hij haar heeft horen weggaan om negen uur in de avond. Wat blijkt: Om half tien heeft Ilham nog gesproken met haar moeder in Marokko voor de webcam en daarna nog met twee vriendinnen. Daar zit een verschil in van bijna een uur. De tijd die Kasem aangeeft klopt niet.

Op internet is gezocht naar een ticket naar Marokko voor twee personen. Was Ilham dat? In nood? Wilde ze vluchten? Kwam Kasem achter haar plannen?

Bij verhoren haalt Kasem zijn schouders op. Hij heeft niets gedaan. Hij komt zelf met het voorstel zijn telefoon te laten nagaan. Geen zendmast die een signaal oppakt elders. Hij lag dus gewoon thuis. Hoe doordacht. Of wás Kasem gewoon thuis? De Kasem die graag naar Dexter keek. De serie waarin een seriemoordenaar zijn slachtoffers in afgemeten stukken snijdt en dumpt? Waar is Ilham?

Nu wil het bizarre toeval dat er in de woning is gevonden: een papier met daarop de maten van Ilham en haar gewicht. Met getallen langs een lijn. In zessen verdeeld. Was Kasem van plan een puzzel te maken van haar lichaam? En ook: een bon van de twee rollen huisvuilniszakken die hij kocht de dag van de verdwijning. De kassamedewerker weet zich te herinneren dat Kasem zeer zenuwachtig gedrag vertoonde. Van één rol misten er twaalf zakken. Ook belde hij in het weekend met de boekhouder om te vragen of haar belastingteruggave op zijn rekening gestort kon worden. Doordacht? Doortrapt? Aan het opruimen? Regelen?
Meer bewijs nodig? Het antwoord is: Ja. Ilham mist nog. Haar lichaam mist. En daarmee sluit het bewijs zich niet. Kasem zegt niets. Bekent niets. Alle neuzen wijzen richting haar liefhebbende echtgenoot die vervolgens zijn leventje weer heeft opgepakt en doet alsof zijn neus bloedt.

In het kort:
Het matras waar Ilham op sliep in de logeerkamer mist. De bebloede lakens zijn gevonden in een vuilniscontainer 15 kilometer verderop. Een nieuw matras wordt binnen 24 uur besteld. Een kussen mist. Haar haren zijn afgeknipt. Haar maten staan op papier. Vuilniszakken zijn in gros gekocht. De bloederige serie Dexter is nogmaals bekeken. De verdachte belt ‘maar’ vijf keer met politie in de eerste weken.

Ilham is weggelopen van huis zonder pasje, geen geld of paspoort op zak. In de sneeuw met min 10 graden, zonder paardenstaart? De avond voor de scheiding zou worden aangevraagd? En dan zonder haar kindje?
Geen twijfel mogelijk: nee.

Met dank aan de uitzending van Peter R. de Vries. Dit kan niet genoeg herhaald worden.