Afpersing en heling en nog veel meer.

Ik hoor harde eisen klinken in de zittingszaal. Achttien maanden, vijf jaar, dertig maanden, zesendertig maanden en tweeënveertig maanden. Terecht? Wat gebeurde er op die warme dag in juli 2013. Vijf eisen, vijf verdachten. Groningen. Vier van de vijf zouden een woning zijn binnengedrongen en een man hebben bedreigd met een pistool op zijn hoofd. Of hij even 900 euro wilde afgeven. Doen ze dat niet, dan schieten ze zijn broer dood. In de avond moet er worden afgerekend. Om hun bedreiging wat kracht bij te zetten nemen de mannen alvast wat spullen mee. Een tv, een dvd-speler, een radio, een laptop en wat wiet. Ook nemen ze het horloge en geld van het slachtoffer mee. 190 euro.

Inhoudelijke gesprekken

Tussen twee van de verdachten zijn telefonisch inhoudelijke gesprekken gevoerd, dat blijkt uit een telefoontap, want het slachtoffer heeft uiteraard een beroep gedaan op de politie. In dat gesprek wordt gesproken over meer geld. In plaats van de geëiste 900 euro wordt het bedrag onder fikse bedreiging verhoogd naar 2.000 euro. De meegenomen tv is dan reeds verkocht aan een opkoper. De man, het slachtoffer belt met de politie. Bedreiging met een vuurwapen, dat neemt men serieus. De taps leiden vrijwel direct naar de ‘daders’.

Plan

Er wordt een plan gemaakt, een ‘opzetje’. De verdachten krijgen het geld –de 2000 euro- op een parkeerplaats ergens in de stad. Deal. Nog voor een van de verdachten uit de auto springt om het te innen, komt er een arrestatieteam uit een bus rollen. De hoofdverdachte is er gloeiend bij. De andere verdachten worden opgepakt, verhoord en hier zitten ze nu. De een zegt de ander niet te kennen. Tegen de rechter. Natuurlijk hebben ze spijt. Van alles wat er is gebeurd.

Vaders

Ik kijk en zie jonge knapen. De een nog jonger dan de ander. Op de jongste van 18 jaar oud na, hebben ze kleine kinderen waarvoor ze dolgraag willen zorgen. Dit is dan natuurlijk niet de manier. De een verklaart het pistool van de ander te hebben gekregen en weer een ander verklaart ter zitting dat het allemaal in opdracht van de één was. Hoe tragisch een zitting kan verlopen, blijkt maar weer als de persoonlijke omstandigheden worden genoemd.

Hulp bij het vinden van werk

De jongste verdachte(18) heeft een laag IQ, staat in zijn rapport. Hij is makkelijk beïnvloedbaar. Dat blijkt. Hij verkocht snel de tv. Daar kreeg hij 80 euro voor. Dat het de tv is waar we het hier over hebben blijkt uit het exact kloppende serienummer. De anderen hebben in het verleden hier en daar wat ‘akkefietjes’ gehad. Mishandeling, bedreiging, ordeverstoring, wapenbezit. Drie van de vijf hebben een behoorlijke geldschuld.

De schade

De officier van justitie vraagt aan de rechtbank de schadevergoedingsmaatregel toe te passen. Deze bedraagt; 2.500 euro, materiele en immateriële schade. Pistool op je hoofd, spullen kwijt, getekend voor het leven en heel misschien 2.500 euro terug. Als het meezit. Verbazingwekkend is dan ook de reactie van de hoofdverdachte met de hoogste straf als eis. Tegen de rechtbank zegt hij: “Ik wil alleen maar hulp bij het vinden van een baan.” Of; “Als u een bedrijf regelt, kan ik morgen aan de slag.”

Terwijl ik mijn spullen pak, want een rechtbankverslaggever doet veel meer dan alleen dat, vraag ik me af hoe het komt dat deze verdachten werkelijk denken dat de rechtbank een fucking soort van uitzendbureau is geworden.

Uitspraak op 6 februari

Foto: Siebrand Wiegman.