‘Er is nu evenwicht’, staat in het rapport van de psychiater. ‘Meneer heeft goede medicatie en er is ambulante begeleiding van een stichting die hem vanaf 15 april ook aan het werk helpt. Bij een boer. Celstraf zal deze man geen goeddoen, gezien zijn stoornis.’ De rechter leest voor uit de bundel: ‘Strafblad van Barry.’
Het gaat hier om de 23-jarige Barry. Hij valt de rechter in de rede bij iedere vraag. Al wordt de vraag gesteld aan een begeleider van Barry, hij neemt het woord. Barry kan daar niet zoveel aan doen. Hij heeft een autistische stoornis. Dat zorgt er ook voor dat Barry zich niet heeft gemeld om een training te gaan volgen tijdens zijn proeftijd. Hij houdt zich niet aan de regels. En dat moet wel, zeker als je een poging doodslag op je moeder op je CV hebt staan. Dat kan dan rustig in 2009 zijn gebeurt in het dorp Grijpskerk, als je daarvoor een werkstraf krijgt -en er van je wordt verwacht dat je je aan de regels houdt- kun je dat maar beter wel doen. Barry heeft zijn moeder zwaar mishandeld. Onder invloed van alcohol. En juist alcohol doet Barry flippen. Omdat hij een stoornis heeft -dat is onderzocht d.m.v. hersenonderzoek- en psychoses, is destijds besloten dat voor Barry strakke begeleiding beter is dan een gevangenisstraf. Dat gaat ook best goed, op een kleine terugval na medio oktober 2012. De medicatie die bedoeld is zijn alcoholverslaving beter onder controle te krijgen nam hij toen niet in. Hij woont nu niet meer bij zijn moeder. Er is meer rust in zijn hoofd, vertelt een begeleider. De alcohol, daar is hij mee gestopt. Het geneesmiddel dat hij daarbij gebruikt doet zijn werk en hij wil heel graag vooruit, aldus zijn vaste maat bij de stichting.
De officier van Justitie spreekt over een werkstraf en bij dat woord kijkt Barry van de ene begeleider naar de andere. Nog voor hij iets kan zeggen, neemt zijn begeleider het woord. “Zodra Barry het woord ‘werkstraf’ hoort, dan klinkt het in zijn hoofd als een straf. Zodra hij het woord ‘werken’ hoort valt dat bij hem binnen als gewoon werken. Want dat wil hij graag.
De rechter vraagt of het strafrecht überhaupt nog iets te maken heeft met het schenden van Barry ’s voorwaarden. Barry antwoordt dat hij aan het werk kan bij een boer. Wat hij graag wil. Maar wel met begeleiding. Het is duidelijk, Barry zal niet opknappen zodra iets verandert in zijn kader. Hij blijft in de rede vallen en spreken. Ongevraagd.
De rechter spreekt na een korte schorsing dan ook het volgende uit en wel in dezelfde zitting: “Als je nu even goed luistert. Jij hoeft je niet meer te melden bij de reclassering maar blijft bij de stichting aan jezelf werken. Je hoeft niet naar de gevangenis ( de eis was zes maanden cel bij niet nakomen van de voorwaarden) en je krijgt geen werkstraf maar gaat werken via de stichting. Onder toezicht. Jouw proeftijd loopt tot mei 2013. Geen werkstraf, geen straf. Gewoon lekker werken, hoor.”
Barry knikt. Duidelijk opgelucht.
Foto: www.foter.com, rechtenvrije foto ’s
