Er zit een snikkende man in de zittingszaal.
De 32-jarige Josto kijkt schuldbewust achterom.
Verdenking: Roekeloos gedrag met een dubbelloops hagelgeweer en wapenhandel.
Op 2 augustus 2011 wordt Nami in het huis van Josto in Groningen neergeschoten. Zijn ingewanden liggen er uit. Nami raakt in coma en blijft vervolgens vijf dagen in deze toestand. Omdat een groot deel van zijn ingewanden, maag, darmen, pancreas, zijn beschadigd en er gevreesd wordt voor zijn leven wordt hij nog dagen in coma gehouden.
Als hij weer bij kennis is wijst Nami Josto aan als dader. De politie vindt het wapen in het huis waar het drama zich heeft afgespeeld.
Josto verklaart de rechter onder druk te zijn gezet door Nami – zelf geen onbekende in de rechtbank- om een wapen te halen uit Hoogeveen. Voor 600 euro. Bij levering wordt de afspraak gemaakt 800 euro aan Josto te betalen.
Het gaat om een dubbelloops hagelgeweer met afgezaagde loop met de daarbij behorende munitie. Hagelproppen.
Josto haalt het wapen op in Hoogeveen bij iemand die hij niet kent. Hij doet dat samen met een soort van kennis uit Assen. Die kent hij wel een ‘beetje’.
Het wapen is op de terugweg naar Groningen in een auto vervoerd met daarbij nog een extra persoon, die Josto ook niet kent. Het zijn allemaal onbekende, vage kennissen van elkaar. Toch zitten ze samen in het huis van Josto het wapen te bekijken.
Het geweer gaat de kamer rond en er wordt wat stoer gedaan. Stelt u zich hierbij een cowboyscene voor.
Dan is Josto aan de beurt.
Hij pakt de tas met het geweer, breekt het open (en spant daarmee de hanen en maakt het wapen dus schietklaar), laadt het, drukt het wapen dicht en een enorme knal volgt.
Nami voelt dat hij is beschoten en rent in paniek naar buiten. Als hij valt ziet hij zijn ingewanden op straat liggen. Politie en ambulance zijn snel ter plaatse want Josto heeft 112 gebeld, hij is de kwaadste niet.
Nami’s toekomst is somber. Er is een stuk van zijn lever verwijderd. Hij draagt een stoma en heeft een nieuwe verbinding gekregen naar zijn galblaas. Zijn milt is verwijderd. Hij krijgt voeding via een maagsonde. Bij opeenvolgende operaties zijn kogels aangetroffen. Van sporten en werken is geen sprake meer. Buiten de angst waarmee hij leeft is er ook een schaamtegevoel voor zijn stoma.
Er zijn verklaringen dat Josto en Nami ruzie hebben gehad op de dag van het ongelukkige incident.
Dat is volgens Josto niet waar. Ook heeft hij niet gericht op Nami. Hij richtte op de grond. Door de knal werd het geweer omhoog geblazen en raakte hij per ongeluk Nami.
“Ik wilde even snel dat wapen regelen, dan was ik maar van de druk af”, zegt Josto.
De officier van justitie is kort van stof: “Dus u regelt een wapen, u pakt de tas met het wapen er in, u vult het met patronen en u kent het wapen niet?”. Josto zegt dat hij niet de bedoeling heeft gehad op Nami te schieten.
Josto heeft op geen enkele manier geprobeerd in contact te komen met het slachtoffer. Niet zo netjes als je de aanstichter bent van dit kwaad.
Josto’s kwam op zijn 18e jaar al voor de kinderrechter wegens wapenbezit en in 2005 stond hij voor het hekje vanwege heling. Ik zwijg maar over zijn jeugd.
Maar Josto wil redden wat er te redden valt en zegt: “Ik doe nu vrijwilligerswerk op scholen. Ik geef voorlichting over hoe je op het rechte pad kunt blijven”.
Zijn raadsman vult aan dat het nooit de bedoeling is geweest Nami te raken met die kogels. Dat zijn cliënt alleen maar erg onder de indruk was toen hij naar het wapen keek. Waarop de officier antwoordt: “Dan had hij kunnen kiezen géén patronen in het wapen te doen, punt!”.
De eis luidt: 9 maanden waarvan 4 voorwaardelijk (aftrek voorarrest) met een proeftijd van twee jaar en verplicht reclasseringstoezicht. Daar bovenop een vergoeding voor de geleden schade: 23.231,00 euro.
*Uitspraak volgt op 8 maart.
Deze luidde: 245 dagen gevangenisstraf met aftrek van voorarrest, en 180 dagen voorwaardelijk. Strikte orders opvolgen van reclassering en als schadevergoeding €12.231 betalen aan het slachtoffer.
