Foto van Groningen: Siebrand H. Wiegman (C)
Bij de meldkamer van de politie komt op zeven januari een melding binnen over een vrouw die rond half tien in de ochtend de school van haar kinderen binnenrent en daar vertelt dat ze is verkracht. Door haar 44- jarige ex. Ze vertelt dat ze in haar woning door haar ex krijgt toegefluisterd: ‘Ik kan jou geven wat niemand kan.’ Daarbij uit hij forse bedreigingen en verkracht hij haar. Ook heeft hij haar hond neergestoken, zegt ze. Die ligt bloedend in haar huis. Daarna valt ze flauw.
Politie stelt onmiddellijk alle drie haar kinderen in veiligheid. Een agent post bij haar woning. Hij ziet dat haar ex wat spullen in een auto laadt en wegrijdt. Hij wordt bij een tankstation aangehouden, maar probeert weg te rijden. Hij stopt pas wanneer er een pistool op hem wordt gericht. Eenmaal op het bureau stopt hij niet met bedreigen, ook niet richting politie. Ondertussen wordt zij door de politie vervoerd naar het ziekenhuis, waar haar verwondingen bekeken worden. De zogenaamde zedenkit volgt. Sporen moeten worden onderzocht. Een arts onderzoekt haar. Ze heeft zwellingen op de huid van haar rug, rode verkleuringen, schaafwonden, zwellingen op de huid van haar handen en bloeduitstortingen rond haar anus. Dat zijn verse wonden. Niet ouder dan 3 uren, zo zijn de bevindingen van de arts.
Er wordt welgeteld één spermacel gevonden. DNA onderzoek wijst uit dat deze hoogst waarschijnlijk van de verdachte is. Volgens de verdachte hebben ze ruim voor de kinderen naar school gingen seks gehad. Volgens haar is dat meer dan twee maanden geleden.
De hond ligt inderdaad in haar woning. Bloedend. Hij is gestoken met een mes. Het dier wordt naar de kliniek gebracht en hij redt het. Op zitting verklaart de veertiger: ‘Nogal logisch, het beest viel me aan. Ik had toevallig een mes op zak. Puur zelfverdediging.’
Zij legt een schadevergoeding op tafel, waarin ze de gemaakte kosten, ook die van de dierenkliniek, vordert. Daarbij vordert ze de niet te vergoeden schade aan haar lichaam, haar integriteit, haar angst. In totaal 4.663, 78 euro. En daar gaat de OV- kaart vanaf. Ze is als getuige maar ook als slachtoffer op zitting aanwezig. Ze leest trillend, schuin achter haar ex, haar slachtofferverklaring voor. ‘Ze liegt dat ze barst, kutwijf.’ (verdachte) Hij heeft op zitting al gezegd dat hij spijt heeft dat hij kinderen bij haar heeft. Die kinderen boeien hem niet meer. ‘Ik zie ze misschien wel een keer weer, en anders niet.’
Hij is zó bot, dat het me een haar scheelt of ik loop de zittingszaal uit. Dat zal dan de eerste keer ooit zijn. Er zijn -ook voor rechtbankverslaggevers- grenzen.Volgens de psychiater lijdt de man aan een ziekelijke stoornis. Hij heeft wanen en hoort stemmen. Sinds hij aangepaste medicatie gebruikt gaat dat wel beter, zegt hij. De rechter vindt wonderwel een manier om aan de botheid, de grofheid van de verdachte, een einde te maken. Door tenenkrommend vriendelijk te blijven reageren.
Hij heeft een strafblad. Daarop prijken een huiselijk geweld uit 2014 en een mishandeling (kopstoot), ook uit 2014. In het Pieter baan Centrum kreeg hij het boek: Het geheim van het brein. De rechter vraagt wat hij daarvan leerde. Hij antwoordt niet.
‘Een deels voorwaardelijke straf en onbegeleid de maatschappij in, zie ik niet zitten. Dat is allemaal veel te vrijblijvend voor meneer.’(officier van justitie) Ze eist drie jaar cel, waarvan een half jaar voorwaardelijk. Daarbij een proeftijd van drie jaren, poliklinische behandeling, en als basispunt: een contactverbod met zijn ex- vriendin. Plus de 4.663, 78 euro. Met de OV- kaart eraf.
‘Ze liegt!’(verdachte)
Uitspraak op 26 oktober.
Foto: Siebrand H. Wiegman.
Pieter Baan centrum Utrecht Bron: Wikipedia.
*Alle rechten waaronder de auteursrechten berusten bij Karin Smalbil.
Het is niet toegestaan om zonder uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van mij columns, verhalen en html-codes daaronder begrepen via elektronische en gedrukte media of op welke andere wijze ook, op te slaan en/of te verspreiden.
