Expliciet
Hij was al expliciet geweest naar papa geweest. Het moest stoppen. Hij kwam de 24e juli al overstuur bij de partner van zijn moeder. Papa streelde zijn been zo vaak. Ging altijd naast hem zitten. Trok dan zijn eigen broek uit. Papa vroeg dan of hij hem wilde aftrekken. Pijpen gebeurde wel maar minder vaak.
“Papa, luister goed naar mij.”
Hij zit rechts van mij. Het zoontje van vijftien jaar. Hij oogt breekbaar. In zijn ogen is een matte glans te zien. Zijn vader zit schuin voor hem. Tegenover de rechters. Hij weet dat zijn zoon achter hem zit. De zoon die een slachtofferverklaring gaat voorlezen waarin staat dat zijn vader goed naar hem moet luisteren.
Eerder veroordeeld voor ontucht
Vader heeft eerder TBS met voorwaarden gehad wegen het seksueel misbruiken van zijn dochter. Daarna volgde de scheiding tussen hem en zijn vrouw. Na een voorzichtig contact ontstond regelmatig bezoek van zoon bij papa. Soms een dag of een weekend. Maar in juli ging het fout. Zoontje wist dat het pijpen van je vader niet hoort, strafbaar is. Hij deed zijn verhaal. Papa wilde dit al vanaf mei. Het gebeurde steeds vaker.
Pedofiele stoornis van het niet exclusieve type
Vader is ooit geopereerd aan een ader in zijn hoofd. Uiteraard wordt daar tijdens de zitting aandacht aan besteed. Volgens deskundigen is de kans op herhaling zeer groot omdat de verdachte vader lijdt aan een pedofiele stoornis van het niet exclusieve type. Hij heeft volgens diezelfde deskundigen nauwelijks schuldbesef. Hij heeft een marginaal probleembesef. De officier van justitie vindt TBS met dwangverpleging op zijn plaats.
De schade en de vergoeding
Het zoontje eist een schadevergoeding van 12.500 euro en hij hoopt dat de straf die zijn papa krijgt lang is en dat hij dan beter wordt. Hij leest snikkend voor. De angst regeert. Moeder eist voor haar geleden schade een bedrag van 2.500 euro. Omdat zij (quote) ‘Moet leven met het feit dat ze haar zoon toevertrouwde aan haar ex, de vader, en dat zij met dat schuldgevoel moet leven. Dat er een tijd is geweest dat ze wel dood wilde maar dat ze ook voor haar zoon moet zorgen.’
Commercialisering van verdriet
De raadsvrouw van de vader is helder: “Ik vind de conclusie van de reclassering te makkelijk. En waarom zo een hoge schadevergoeding? Buiten proportioneel! Er zijn zaken waarbij minder schadevergoeding is gevraagd terwijl er in een bepaalde zaak zelfs sprake was van binnendringen in het lichaam. Dat is hier niet gebeurd. Moeder heeft de schade niet gehad. Daarbij: Het artikel richt zich op de zoon, niet op de moeder. Ik vind dat we moeten oppassen voor commercialisering van verdriet.”
Ik kijk naar rechts. Zoontje lijkt op van de zenuwen. Natuurlijk, we moeten oppassen voor commercialisering van verdriet maar moeten we niet nog meer gaan oppassen voor ‘vader’ die het normaal vindt dat hij gepijpt wordt door zijn kind?
Uitspraak: 23 januari.
Foto: Siebrand Wiegman.
